21. augustus 2023
Schrijven is leren. Een continu proces. Ik leer door te lezen en kennis te vergaren, door open te blijven staan voor nieuwe inzichten en veranderend taalgebruik en door schrijfkilometers te maken. Tijdens het schrijven neem ik wat ik geleerd heb mee. Ik let op stopwoordjes. Ik probeer een synoniem te vinden voor een woord, dat anders twee keer kort na elkaar wordt gebruikt. Ik verval niet in herhaling door een tweede zin toe te voegen om de eerste te verduidelijken, maar scherp de eerste zin...
17. juli 2023
Woningruil. In één dag verhuizen naar elkaars huis. Het is een uitdaging die ook inhoudt dat ik – smaken verschillen nu eenmaal – aan het verven en behangen ben tussen dozen vol verrassingen. Het nummeren van die dozen en het maken van een lijst van dingen die in die genummerde dozen zitten, zou een goed idee zou zijn geweest. Nu speel ik één groot memory spel, dat ertoe leidt dat ik dingen niet kan vinden als ik ze nodig heb. Raar maar waar, schrijven doe ik ook, al is het in mijn...
28. juni 2023
Houden jullie van verhalen met een open einde? Een slot dat verschillende mogelijkheden openlaat, maar in feite één groot vraagteken is? Ik niet. Als lezer laat me dat achter met een onbevredigend gevoel. Alsof de schrijver het ook niet meer wist. Als schrijver vind ik het vooral laf. Of ik het schrijven van het einde aan de lezer overlaat. Met dat dilemma zat ik, toen ik een punt achter het eerste deel van ‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’ had gezet. Tijdens het herlezen kwam ik...
11. juni 2023
Het kan bijzonder lastig zijn om een hoofdpersoon te hebben, die is geïnspireerd op iemand uit je familie-, vrienden- of kennissenkring. Zelfs pijnlijk, als je deze persoon afschildert als een kwade genius.
22. mei 2023
Tijdens de research voor ‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’ klik ik de website van Alzheimer Nederland aan. Onderin beeld krijg ik een geel opgelichte cookie melding: accepteren en doorgaan. Kon je dat maar met een muisklik doen, denk ik, wanneer je hebt gehoord dat je dementie hebt. Nu één op de vijf mensen met deze ziekte te maken krijgt, is de kans groot dat dementie ook iemand in jouw naaste omgeving treft. Of iemand in de boeken die je leest. In ‘Het kleine huis aan de...
26. april 2023
Bij de opzet van een verhaal zijn de personages niet veel meer dan plakken boetseerklei, die iets van een menselijke vorm hebben aangenomen. Om ze tot leven te brengen, moet er doelgericht gewerkt worden. Neem bijvoorbeeld Merel, uit het eerste deel van ‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’. Mijn uitgangspunt was een vrouw van rond de vijfenvijftig met een zachte uitstraling neer te zetten. Google geeft me na die zoekopdracht veel vrouwen die, vol in de make-up en overdreven poserend, willen...
04. april 2023
‘Wil jij met me sparren over het boek dat ik wil schrijven?’ vraag ik mijn zus in Spanje. ‘Dan verplicht ik me om iedere dag een hoofdstuk te schrijven en op te sturen.’ Die discipline heb ik op dit moment nodig. Het maakt niet uit wat er op het digitale papier komt te staan. Deleten kan altijd en anders zijn de herschrijfrondes er nog. Mijn zus zegt ja. Ze vindt het leuk en vraagt me hoe een idee een verhaal wordt. ‘Ken je de sneeuwvlokmethode?’ Ik vertel haar dat ik het verhaal...
21. maart 2023
‘Ik heb een goed verhaalidee,’ app ik de zus, die in Spanje woont. ‘Iets met een droom vannacht. Een oudere vrouw wordt de drugshandel ingetrokken. Ze dreigen haar dochter en op komst zijnde kleinkind iets aan te doen. De enige manier om onder die wurggreep uit te komen, is te doen of ze dement is en zich te laten opnemen. Vanuit de kliniek neemt ze wraak.'‘Klinkt spannend, maar is daar niet een film over?’ Meteen schiet me te binnen welke film ze bedoelt: De beentjes van...
23. september 2019
‘Wat heb je met De Regenboogboom?’ werd me gevraagd, nadat ik had verteld dat er van elk verkocht exemplaar van Breinsteins Missie 2 een bedrag naar deze stichting gaat. Dat vertel ik graag.