Schrijven is leren. Een continu proces. Ik leer door te lezen en kennis te vergaren, door open te blijven staan voor nieuwe inzichten en veranderend taalgebruik en door schrijfkilometers te maken. Tijdens het schrijven neem ik wat ik geleerd heb mee. Ik let op stopwoordjes. Ik probeer een synoniem te vinden voor een woord, dat anders twee keer kort na elkaar wordt gebruikt. Ik verval niet in herhaling door een tweede zin toe te voegen om de eerste te verduidelijken, maar scherp de eerste zin aan. Ik let op tegenstrijdigheden, overbodige informatie, misplaatste mooischrijverij. Ik speel met flashbacks, cliffhangers en, om Nederlandse woorden te gebruiken, vertelstijlen en doorzichtkunde (perspectief blijkt een van het Latijns afgeleide woord: ‘per-spicere’). Ik wik en weeg of een toevoeging of verdieping het verhaal ten goede komt. Ik schrap verhaallijnen, geef het verhaal een andere draai en laat personages sneuvelen.
Wat kan ik van jullie leren? ‘vroeg’ ik de kritische proeflezers van ‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’, door hen het manuscript toe te sturen. Uit ervaring weet ik dat proefleesrondes nieuwe leermomenten zijn. In dit geval was het niet anders. Mijn proeflezers gaven precies aan waar ik wat kan verbeteren, wat ik beter kan schrappen en waar er ruimte is voor verdieping. Hun kritiek heeft me geholpen in de herschrijfrondes de puntjes op de i te zetten. Nog even wachten, dan kan ik jullie met trots het eindresultaat presenteren.
‘Het kleine huis aan de Fazantlaan’ verschijnt in september 2023 bij Uitgeverij Droomvallei.